Performatizmin çığır açıcı terminolojisine tercüme ettiğimizde, teist sanatçı Demand’in, söylemi onu bir gerçek-dünya nesnesi olarak tanımlanabilir kılmak için gerekli olan en minimal/asgari özellikler dışındaki bütün özelliklerden mahrum bırakarak, işaret-nesne ya da iç çerçeve düzeyinde söylemi tıkadığı/dışarıya kapattığı söylenebilecektir.

ursula k. le guin’i bundan dört yıl önce, 22 ocak 2018’de bu dünyadan uğurladık. le guin üzerine ne yazılsa az. bu dünyadan ışınlanmasından bugüne kadar le guin’in feminizmden bilimkurguya kadar çok sayıda alanda yaptığı katkılardan ve insan toplumu ve devletlere dönük eleştirel ve güçlü ilgisinden pek çok yerde bahsedildi. biz başka bir şeylerden bahsedelim: ursula le guin’in eserleri nereden besleniyordu?

hepimiz gustave h.’in ne kadar harika olduğunu biliyoruz ve sonuna kadar da arkasındayız ama… kendisi öyle pek mükemmel bir tip değil. gustave h.’i madam d.’nin mirasçıları gibi “duygusal olarak savunmasız, hasta yaşlı kadınları avlayan acımasız bir maceraperest ve bir sanatçı müsveddesi” olmakla suçlayamayız, fakat o iyiliksever davranışlarının altında en azından kısmen bir bencilliğin olmadığını söylersek de yalan söylemiş oluruz.

Neden kendimize yalan söylemeye çalışalım ki? Her zaman alnımızda esen bu özgürleştirici havayla birlikte yaşayamayız. Bizden önceki anne-babalarımız ve bizden sonraki çocuklarımız gibi aydınlık olmayan saatlerin sorumluluğunu taşımak zorundayız. Ruhlarımızı “eski usullerin” heyecanlandırıcı tecellisine yol açan dokunuşun, kısa bir bakışın, sözcüğün, jestin bizlere belirlenmiş saatinde geri dönmesine yeterince hazırlayabilirsek, mirasımıza layık olmayan kişiler olarak da görülmeyeceğiz.

punch dergisinin bıraktığı mirası görmezden gelmek kolay değil. 1841 yılından 2002’ye dek bu dergi britanya’da süregiden yaşama hiciv ve eleştiri ile ışık tuttu. punch, mizah, illüstrasyon ve siyasi tartışmaları taptaze ve radikal bir özgünlükle sayfalarına taşıdı. hiciv ve mizah yayıncılığında batı dünyasının tamamını etkilemekle kalmadı, illüstrasyon konusunda bir devrime imza attı. punch dergisinin yüzlercesini yayınladığı mizahi çizimler, bugün bizim karikatür dediğimiz şeyin de atasıydı.

dostoyevski abimiz 1881 yılının 9 şubat'ında dünyamızdan ışınlandı; powys'un çok şık eleştiri yazısıyla selamımızı yolluyoruz: "Ruhani bir maceracı için, Dostoyevski’nin ilk kez keşfedilmesi, bir daha yaşanması muhtemel olmayacak gibi görünen bir şoktur. İnsan şaşırır, garipser ve hakarete uğrar."