insanın en marazlı özelliği, görmezden gelebilme, yok sayabilme özelliğidir. bütün trajedilerinin değilse de, çoğunun temelinde de bu yatar. trajedi, üzerinize son hızla, düdüğünü çala çala bir tren gelirken, tren yolunda başka bir şeylerle meşgul olmak, oradan bir türlü ayrılamamak gibi bir şeydir. oradan ayrılmanız gerektiği ortadadır, trenin size çarpacağı ortadadır, çarptığında çok kötü şeylerin olacağı ortadadır. sonuçta tren çarpar, trajedi yaşanır. trajedinin yarattığı üzüntü, onun mukadder olmayışındandır. tren yolundan neredeyse son ana kadar kaçmak mümkündür ama sizin o an nasılsa daha “önemli” bir meşguliyetiniz vardır. son derece (tabiatıyla) insan-merkezli tasarlanan bilgisayarların komut karar menülerinde “kabul et” ve “reddet” butonlarının yanında bir de “yoksay” butonunun olması da aslında meselenin ruhuna uygun…