ingiliz grafiti sanatçısı ve uluslararası muzip şahsiyet banksy, hiçbir yerde kendini göstermeyerek ve hiçbir açıklama yapmayarak, bir yandan büyük ölçüde anonim kalırken dünyanın en tanınmış sanatçılarından biri olmayı başardı. peki, kim bu bansky?

harper lee'nin tespih ağacının gölgesinde adlı kitabı bu yılın başlarında yayınlandığında, okuyucular lee'nin bu çok beklenen "ikinci kitabının" aslında daha sonra çok sevilen bülbülü öldürmek'in ilk taslağı olduğunu öğrendi. lee, editörü tay hohoff'un tavsiyesi üzerine kitabın bu ilk versiyonunu radikal bir şekilde revize etti. bu bizi meraklandırdı: editörler okuduğumuz son kitabı ne kadar şekillendiriyor?

Bizler Gursky’nin fotoğraflarında bizzat küreselleşmeye özgü toparlayıcı/bütünleştirici, dinamik, ezici etkiyi deneyimleriz. Gursky’nin çalışmaları, bizlerin çevredeki bir kurban olarak konum almamızı gerektiren postmodern anlamda “eleştirel” çalışmalar olmamakla birlikte, bizleri resimlenen faaliyetler ya da şeyler hakkında istisnai türden bir belirsizliği deneyimlemeye zorlarlar.

Eğer konuşmaktan biraz korktuğunuz bir durumdaysanız yüzünüze bir maske geçirin. Ağzınızdan neler çıktığına inanamayacaksınız.

nietzsche entelektüel bir sadistti –bu inkâr edilemez– ve onun entelektüel sadizmi birçok tuhaf biçim alabileceği için (bunu bize kendisi öğretti) kendi o en duyarlı sinirlerinin özenle bozulması biçimine büründü. sonunda mantığını sahiden de bozan şey budur. ruhani bir açımlama süreciyle –ki insan bunun verdiği ıstırabı kavramaya cüret edemez– doğal “kutsallığını” aldı ve onu, tanrılara uygun bir yemek gibi, apollonvari bir biçim kazanana kadar, oyup durdu. nietzsche’yi sadece çekiçli filozof gibi değil, keskili filozof gibi de görselleştirmeliyiz.

Tristan Tzara, 1918’deki Dadacı Manifesto’da Dada tavrını şöyle özetleyecekti: “Bırakın herkes bizlerin tamamlaması gereken büyük bir yıkım ve olumsuzluk işiyle meşgul olduğumuzu söylesin. Temiz ve açık. Hemcinslerimizin arınması ve yüzyılları parçalayan ve yok eden haydutların ellerinde çok uzun zamandır kalmış bir dünyanın izi topyekun bir delilik ve saldırganlık döneminin ardından gerçekleşecektir.

nabokov’un lolita’sı edebiyatın okurları karanlık yerlere götürüp onları karmaşık konular üzerine düşünmeye zorlama yönündeki güçlü geleneğini sürdüren bir kitap. öte yandan, lolita kitabına ilham veren çok daha rahatsız edici gerçek bir olay var: sally harper’ın başına gelenler. nabokov’un bu olaydan da ilhamla gerçekliği büktüğü lolita’sına yakından bakıyoruz…